اندیشیدن به نقد مشغول کننده ترین چیزهاست. من در این دو سه روز که سعید یادداشت خود را منتشر کرده است فقط یکبار نیاز داشتم که به موضوع بیندیشم و ببینم که آنچه من از انقلاب همچون بدست آوردن معشوق گفته ام با آنچه سعید از آن می گوید از یک جنس نیست. بنابرین گفتار او در باره زن و انقلاب همه می تواند درست باشد بی آنکه خدشه ای بر سخن من وارد آورد. اما حالیا از این می گذرم یا در بررسی نوشته سعید به این نمی رسم. قصدم تاملی است بر دو مفهوم که در همان سطرهای آغازین

شجاعت نقد کردن داشته باشسعید حنایی کاشانیمهدی چندی است که پرشتاب می‌نویسد و پروایی از آنچه می‌نویسد ندارد. و این هم خوب است و هم بد. خوب است چون اندیشه‌های خود را با صداقت تمام و بی هیچ پرده‌پوشی بیان می‌کند و بد است چون اندیشه‌های او ممکن است بسیار خام و غیرانتقادی باشد. زبان و قلم گاهی بدجوری آدم را «لو» می‌دهند و اگر آدم مواظب نباشد فقط جلوی دیگران نیست که «لو» می‌رود، چرا که گاهی طوری «لو» می‌رود که اگر خودش نیز بفهمد، آن وقت شاید حتی نتواند با خودش کنار بیاید. شاید این خصوصیت وبلاگ باشد که

اکرم ابویی در تازه ترین مجموعه از کارهای طراحی خود ترکیب معناداری از انسان و کلمات را انتخاب کرده است. طرحهایی ساده در پیچیده با کلمات اعلامیه حقوق بشر. کتاب طرحهای او اصلا همین نام را دارد: حقوق بشر*. همراه با طرح های او ما بندهایی از اعلامیه را به زبانهای مختلف می خوانیم گاه فارسی گاه آلمانی یا انگلیسی. شیوه ترکیب کلمات با طرحها می تواند تعابیر گوناگونی را تداعی کند. کلماتی که گاه مثل شلاق روی سر و سینه طرح نقش شده است و گاه به طرح حاشیه زده یا آن را قاب گرفته است. گاه نیز کلمات

در حسرت دن کیشوت ایرانیرضا علامه زاده از معدود امکانات ارتباطی ما اهالی وبلاگستان با دنیای اسپانیایی زبان است. تازه ترین یادداشت او در باره بزرگداشت چهارصدمین سال انتشار دن کیشوت (دون کیخوته) در مجموعه ای یکساله در تلویزیون اسپانیا ست. من دن کیشوت را با اونامونو شناختم. داستان را می دانستم اما این اونامونو بود که اهمیت دن کیشوت را به من نشان داد. همان موقع ها فکر کرده بودم که چقدر ارتباط عمیق اونامونو با دن کیشوت بامعنا ست و حیف خورده بودم که متفکران ما در ایران چنین رابطه ای با متون جاودانه ما مثل شاهنامه ندارند. البته چند

خردنامه همشهری ویژه وبستان و وبلاگستان به همت محمود فرجامی و با مقالاتی خوب و خواندنی از چاپ برآمده است. دست ما کوتاه و خرما بر نخیل! البته متن مقالات در نشانی وب همشهری قابل دریافت است ولی متن کاغذی چیز دیگری است! اما واقعیت این است که باید به دوستان همشهری توصیه کرد کمی تا قسمتی روی سایت خود کار کنند. از نظر طراحی و خط هنوز از استاندارد خود ایران هم پایین تر است و حیف است. در چندین صفحه کلمات شکسته و به هم ریخته است و افتادگی دارد. یک نسخه پی دی اف هم می توانست داشته باشد و زحمت

Show them who is bossWednesday March 2, 2005The Guardian As a new home secretary, Charles Clarke has tried hard to bring some overdue calm and civility to the discharge of his ministerial duties. But he cannot be permitted to get away with the remark he made in a Today programme interview yesterday morning. “No bill goes through parliament,” he said, “without detailed consideration being made, but I believe that what I announced yesterday will be sufficient to secure the agreement of the House of Lords.”Whatever else can be said about the prevention of terrorism bill, the claim that it is

*این یادداشت را به دوست تاجیک ام داریوش رجبیان تقدیم می کنم تا ایران بودم لاهوتی را قدر ندانستم. او را در تاجیکستان کشف کردم. با حرمتی که بین مردم آن دیار داشت و با فیلم درخشان “استاد” ساخته مستندساز بزرگ تاجیک دولت خدانظر. بعد هر چه می خواندم از تاجیکان و تاجیکستان با نام لاهوتی آمیخته بود. مهر او به دلم نشست و او را برای نخستین بار همچون شاعر بجا آوردم و پذیرفتم. شعرش دهان به دهان می چرخد و کودکان دبستانی نیز با او آشنایند. او واقعا شاعر ملی تاجیکستان است. چه ترانه های نغز از او خوانندگان

مراد فرهاد پور یادداشتی نوشته است در باره مشکل نظرنویسان در پای مطالب وبلاگی با عنوان: “مساله کامنت ها” که بررسی هتاکی های شماری از کامنت گذاران را هدف گرفته است. لحن او در این یادداشت بسیار آزرده است و همزمان و به همین دلیل آزردگی بسیار تحقیر کننده نسبت به آن مخاطب فرضی که او تیری در تاریکی به سویش پرتاب کرده است: “یکی از عوارض این بیماری رها کردن اصل یا موضوع بحث و غرقه شدن در مسایل شخصی حاشیه ای است. این کار یعنی گشودن در و تخلیه گند و کثافتی که در بطن روان سرکوب و

خب شرق هم بلهفکر کردم لابد قراره کسی تو ایران در این باره کار نکنه!شمس الواعظین نوشته است: “یکى از شگفتى هاى این تحول این است که کشور لبنان به رغم تداخل عناصر و عوامل منطقه اى و بین المللى در ساختار سیاسى اش، در میان کشورهاى منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا یک کشور استثنایى به شمار مى رود. در این کشور نهادهاى دموکراتیک وجود دارد، آزادى مطبوعات و گردش آزاد اطلاعات به گونه اى نهادینه شده جریان دارد، گردش قدرت به گونه اى سازگار با بافت طایفه اى جامعه ى این کشور، تضمین شده است و بالاخره حقوق شهروندى با معدل قابل قبولى در این کشور رعایت مى شود. به رغم این

عکس های نادر داودی از عاشورا در جوادیه تهران تصور تازه ای از عاشورا به من و مایی که از ایران دوریم می دهد. این تصور که عاشورا حسابی با فرهنگ جوانان انطباق یافته است. چه حضوری از جوانها! اگر عنوان نداشت می شد قبول کرد که این عکس ها هم در میدان محسنی گرفته شده است. فقط کمی فرق می کند. نه زیاد. تهران شهر جوانهاست به هر حال. عاشورا هم عاشوراست. برای دیدن همه عکسها: ایرانیان

هوشمندانه ترین انتخاب روز برای یک وبلاگ سیاسی: لبنانبعد از نافرمانی مدنی اوکراینی ها که به انقلاب نارنجی معروف شد، نافرمانی مدنی لبنانی ها هم نتیجه داد و دولت مورد حمایت سوریه و رئیس جمهور امیل لحود را مجبور به استعفا کرد.عمر کرامی نخست وزیر لبنان امروز پس از فشار فزاینده افکار عمومی پس از ترور رفیق حریری که به “آقای لبنان” مشهور بود با حضور در پارلمان این کشور استعفای دولت را اعلام کرد. امیل لحود، رئیس جمهوری لبنان این استعفا را پذیرفت.۲۵ هزار لبنانی پس از شنیدن این خبر با حضور در نزدیکی پارلمان این کشور، پیروزی سیاسی خود

روشن کردن یک شمع بهتر از نفرین کردن تاریکی است.– در باره چگونگی روشن کردن شمع عفو بین الملل ( که در نشانه یا لوگوی عفو بین الملل بازتاب یافت) از زبان بنیانگذار آن که بتازگی درگذشت. اصل این کلمات چینی است. نیز:ادعای مشعلداری و حقیقت شمع افروزی، مسعود بهنود:روزگاری یکی از هم نسلان من [ که رفت و چریک شد و جان بر سر این کار گذاشت] تحت اثر فردید نیمه دیوانه ای که فیلسوف نیمه دیوانگان بود، افتاده بود به این فکر که راه و رسم جهان دیگر کند. خسته می کرد هر که را با او همسخن می شد،

فهرستی از هر جهت معنادارفهرست زیر را در وبلاگی یافتم که تا امروز ندیده بودم. بلافاصله با خود فکر کردم این نمونه وار کتابها و موضوعهایی را نشان می دهد که بر سپهر فکری نسل جوان امروز در ایران مسلط است. حتی اگر نخوانده باشند اما هوسش با آنهاست! نقلش در اینجا برای تذکری است به اینکه اگر من و شما هم کتابهای بالینی یا روی میزمان را فهرست کنیم بسیار با معنا خواهد شد. دسته بندی این کتابها را می گذارم به عهده خواننده. بررسی این نکته که این نخوانده ها از کجا اعتبار پیدا می کنند هم کاری کردنی است. –

معجون دکتر وحیدروزنامه جلیله شرق،احتراماً، توضیح ذیل در خصوص مقاله «انسانگرایى اسلامى از فراز تا فرود» را شاید برخى از خوانندگان سودمند بیابند: در یکى از پابرگ هاى آن مقاله سخن از کنفرانسى در واشینگتن رفته است که در آن، در حضور کالین پاول – وزیر امور خارجه وقت آمریکا – به عبدالکریم سروش جایزه اى داده اند، «آن هم در ایامى که فاجعه زندان ابوغریب در عراق چهره واقعى دموکراسى در آمریکا را براى مغضوبین خاک برملا کرده بود.»توضیح اینکه کنفرانس هاى عالم به حصر منطقى از چهار قسم بیرون نیستند:قسم اول آنکه من در آنها حضور دارم و کالین پاول نه.قسم دوم

خاطرات عکس هااین عکس را باید تمام صفحه دید همانطور که در صفحه آغاز کتاب پریسا دمندان آمده است. بسیار زیباست. این کتاب مجموعه ای هوشمندانه از خاطرات همه ماست هر چند که در قالب عکسهایی از خانواده های اصفهانی باشد. کتاب را یکبار تورق کرده ام. معرفی و سه مجموعه عکس منتخب از آن را ببینید تا روزی که نسخه ای از آن را صاحب شوم و سیر تماشا کنم و من هم چیزی بنویسم. شاهکار است. تنها کتابی که با آن قابل مقایسه است مجموعه عکس های سوروگین است: Sevruguin and the Persian Image که در ۱۹۹۹ چاپ شد. در باره پریسا قبلا

من در اینجا قصد دفاع از نظریه قبض و بسط را ندارم که این کار بهتر از همه از عهده خود دکتر سروش برآمدنی است ضمن آنکه گمان می کنم آرای او و همین قبض و بسط به اندازه کافی از رواج و اعتبار برخوردار شده است که با استدلال هایی از آن دست که در نقد حمید وحید دستجردی آمده خللی به اساس آن وارد نشود. به عبارت دیگر نظریات سروش امروز بخشی از گفتمان جامعه امروز ما شده است. نقدی بر این گفتمان باید در قواره هایی دیگر ظاهر شود تا بتواند بر آن چیزی بیفزاید یا از آن

می خواستم اصلا ننویسم و بروم بخوابم. بیست ساعت است سرپایم. فکر می کردم اگر چیزی هم امشب بنویسم چند کلمه ای در باب این آقای منطق شناس درس خوانده در آکسفورد خواهد بود که با قبض و بسط دست و پنجه نرم کرده است. بکند. اما حرفهای عجایب زده است وانکارهای عجایب تر که آدم می ماند که این منطق شناس شاید از پیش تصمیم خود را گرفته بوده تا به گمان خود دکتر سروش را خاکمال کند که این طور بی محابا اصول بدیهی شناخت و معرفت شناسی را زیرپا گذاشته است و با برهانهایی بظاهر محکم و پر طمطراق اما بواقع

اگر چراغی دست مردم نمی دهیم…… کم از آنیم که شمعی روشن کنیم؟عکس: بی بی سی

با همه بیگانگی ها که حکومت دینی میان مردم و دین و باورهای دینی افکنده است، عاشورا هنوز بدون تغییری در بنیان های خود مردم ما را عمیقا به خود مشغول می دارد. آیا چیزی در عاشورا هست که فراتر از دست اندازی حکومت است و خواست و ناخواست او؟ هست. حکومت ها در برابر باورهای عمیق و ریشه دار مردم هیچکاره می شوند. تسلط قدرت قاهره بودن دولت به معنای قرن بیستمی آن -که قرن دولت بود و اقتدار آن- در اذهان، این تصور را ایجاد می کند که آنها باید توانسته باشند بر بسیاری از این باورها تاثیر بگذارند ولی آنچه در

Shirin Ebadi: Attacking Iran would bring disaster, not freedomIndependent, ۱۹ February 2005 It is hard not to see America’s focus on human rights in Iran as a cloak for its larger strategic interests.Condoleezza Rice has given assurances that a military attack by the United States on Iran “is simply not on the agenda at this point”.But notwithstanding Rice’s disavowal, recent statements by the Bush administration, starting with President Bush’s State of the Union address and Vice President Dick Cheney’s comments about a possible Israeli military attack on Iran, are reminiscent of the rhetoric in the months leading up to the

تیپولوژی عاشورای سه نسل – از تیپ سنتی تا انقلابی و ایدئولوژیک و حالیا عرفانی-عاشقانه؛ الپر:این نگاه، وقتی که به منظره کربلا در روز عاشورا می‌نگرد، قبل از اینکه خون را و شمشیر را ببیند، و پیش از اینکه توجهش به مصاف و نزاع و مظلومیت و تشنگی و… جلب شود، «حسین» را می‌بیند. نور وجود «این فرد» آنچنان بیننده را مسحور می‌کند که چیز دیگری نه هست و نه شایسته دیدن است. حسین، بازیگر و بازی‌گردان این صحنه استگ نقش اول تراژدی‌ای است که در تاریخ نظیر آن سراغ نداریم.دو نوع ادبیات عاشورا: متعالی و منحط – کورش علیانی: ادبیات

آقای خامنه ای هنوز خیلی دیر نیست۱ از آنجا که رسانه‌های کشور از نقد سیاست‌ها و اقدامات شما قانونا محرومند، از آنجا که به خواست شما روزنامه‌نگاران حقیقت جو را می‌گیرند و منقدین را به زندان می‌برند، چون از دسترس شما دورم، می‌توانم به زعم خود اندیشه‌ها و نگرانی‌های آنان در قبال سیاست تازه رهبران امریکا را تدوین و در مقابل سیاست شما، که بدون اخذ رضایت ملت و بدون ‌پاسخگویی به ملت، بر کشورم حکم می‌رانید، قرار دهم. ۲ در میان بیش از ۲۰۰ کشور مستقل جهان حتی یک کشور هم روی کره زمین باقی نمانده که رفتار و

ترور رفیق حریری اوضاع در منطقه ما را عوض کرده است. من قصد تحلیل سیاسی ندارم که هدفم از این یادداشت چیز دیگری است اما فشار عظیم سیاسی ناشی از مرگ او بر سوریه ادامه خواهد یافت و گرچه به نظر می رسد فشار از روی ایران را مدتی کم خواهد کرد اما از آنجا که سرنوشت ایران و سوریه به هم بسته است هر نوع فشار و انزوای سوریه یا تغییر نقشش در لبنان بر ایران تاثیر قاطع خواهد داشت. ترور او که به هر شکلی به آن نگاه کنیم کاملا ناجوانمردانه است آغاز یک رشته تحولات عمیق در منطقه

از گالری وبلاگ “نه به جنگ با ایران” No War On Iran

می گویند شیرین عبادی از نزدیک اصلا آدم دلنشینی نیست. یا می گویند حرف بلد نیست بزند. می دانید دیگر. از همین حرفها که ما جماعت معمولا در باره آدمهای سرشناس می زنیم. اما برای من شیرین عبادی یک اقدامگر هوشیار و موقعیت سنج است. اصلا اهمیتی ندارد که از نزدیک چه طور است. چرا که از نزدیک فقط گروه معینی او را می بیننند. سهم ما همین نگاه عمومی است. همین هم مهم است. آدمها به نقش هاشان اهمیت پیدا می کنند. چه بسیار آدمهای خوش صحبت و دانای کل که هیچگاه نقش مهمی در جامعه پیدا نمی کنند.

No War On Iranبه علی که دوستش می دارم و می دانم که ایران را دوست می دارد.طرح برگرفته از: وبلاگ No War On Iran 

بعد از انقلاب چیزهای عجیب اتفاق افتاد در محدود کردن رفتار آدمها. منشا آنها هم این ایده ساده لوحانه مارکسیستی بود که ادعای ساختن انسان طراز نوین داشت. ایده ای که با ایدئالیسم انقلابی روحانیون در آمیخته بود که فکر می کردند بعد از ۱۴۰۰ سال فرصتی برای ساختن انسان انقلابی مسلمان پیدا شده است. چه روزگارانی بود. چه ساده بودیم و چه خطرناک! از عجیب ترین گرایش ها در انقلاب مذموم شمردن عشق بود. می گویم عجیب و یادم می آید گفتگوی امروز با دوستان را. می گفتند چرا ما ایرانی ها که عشق سرمایه بزرگ مان است در ادب

IRAN Everything you need to know NOWNewstatesman, ۱۴ Feb 2005 The nuclear fat is in the fireIran is not some ill-sorted colonial confection like Iraq with 80 years on the clock. This proud, ancient nation would resist US invasion at all levels. By James Buchan[view]Iran at a glance Iran – Research by Christopher Thompson[view]A reality check on the “Persian menace”Iran – Should we fear Iran? Experience has taught its people that war is expensive in both human and material terms and that they are not very good at it. By Ali M Ansari[view]Would Condi and Dubbya really start another war?Iran –

 وقتی می گویم آن زمان آسمان مان پر از ستاره بود می فهمم که معنی حرف من این می تواند باشد که دیگر نیست. آیا ما دیگر ستاره نداریم؟ به نظرم نداریم. چند کلمه ای توضیح می دهم چرا. جهان انقلابی تاریخ شده استستاره های ما در دنیایی امکان به وجود آمدن یافته بودند که دو قطبی شده بود. جهان دیگر دو قطبی نیست. جهان قهرمانان نیست. قهرمانی را چپ تبلیغ می کرد و راست هم در واکنش، به قهرمان سازی های خنده دار خود پرداخته بود. قهرمانهای واقعی که قلب همه را تسخیر می کردند، حتی در خود اروپا و

مثل تصرف کردن یک زن می ماند انقلاب. به هیچ زنی بدون میزانی از غرور عاشق نمی شوی. غرور از اینکه او را از دست آنهمه خواستار ربوده ای. فاتح شده ای. قدیمها عروس را می دزدیدند از جلو برادر و خواهر و خواستگاران و رقیبان. در این حسی غریب هست از فتح. از تخیلی سیراب شده. سیراب شدنی از خود. مغرور به توانایی خویش. اعتماد به نفسی از اینکه خواسته ای و خواسته ات به هدف نشسته است. زن انقلاب خود را به تو تسلیم کرده است. ما همه عاشقان بودیم. انقلاب معشوق ما بود. انقلاب زنی بود که