Author: sibestaan01

این قصه آرزو بر باد هم مثل خود حکایت آرزو شد و آن سالهای عشق دانشکده. یک بار نیم اول آن را بعد از آنکه آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت چاپ کردم البته به هزینه شخصی ولی از راه دور. ناشر نازنین که خانمی ماه و دوست داشتنی هم هست کتاب را توزیع نکرد و گفت بازار شعر

باید یه ادای دینی بکنم به این سایت شیوا: فریاد بی صدا. من تقریبا مرتب سایتش رو می خونم واز زبان و بیانش خوشم میاد. گرچه گاه روده درازی می کنه و باید آدم تیز از سر مطالب بگذره تا ببینه حرف حسابش چیه ولی کلا آدم باهوش و نویسنده قابلیه هر کی هست یا هر جمعی که هستند. برای

دیروز با رفقا صحبت بود بر سر دین و مرزهای آن. گفتم سالها پیش مطلبی نوشتم که هنوز به آن معتقدم. در آنجا گفته بودم که مرزهای قوانین دین یا آنچه شرع می نامیم با عرف مشخص می شود نه با نوشته ها و نص. آنها که فکر می کنند دین را می توان از روی نص پیاده کرد سازوکار

 شماری از زنان کابل امروز به همراه همکاران مرد خود در یک شرکت نفتی در اعتراض به این که ۳ ماه است حقوق نگرفته اند تظاهرات کرده اند. جای خوشبختی است که امروز می شود در افغانستان تظاهرات کرد ولی در جامعه ای که فقر مانع پرداخت دستمزد است برخورداری از حقوق مدنی چه ارزشی دارد؟ تظاهرات وقتی ارزش دارد

به ماه بنگر وقتی در کوهستان سردت است به ماه بنگر وقتی از کوچه های سرد تنها عبور می کنی پنجره ات را به روی ماه باز کن وقتی که قلبت را اندوه سنگین کرده است به روی ماه که آیینه مشترک من و توست در زیر نور ماه به درختان برگ ریخته گوش کن بهار دور نیست

بالاخره در این گوشه از ملک ملکوت محلی به اجارت از مشدی داریوش اسماعیلی آگاه بر اسرار الهیه و ظرایف اینترنتیه یافتیم. خداش اجر دهاد. اگر پرسی که چرا نام سیبستان نهادی این صفحات را گویم که آن آدمستان باشد در حقیقت بدان اشارت که قصه آدم از سیب آغاز گشت. در آدمستان سخن از هر جنس می رود چنان

سخن چون سیب باید که رسد. شتاب کار عادت است.این خلاف عادت.

سخن بگو!

ای عشق تو موزون‌تری یا باغ و سیبستانِ تو؟