بالاخره در این گوشه از ملک ملکوت محلی به اجارت از مشدی داریوش اسماعیلی آگاه بر اسرار الهیه و ظرایف اینترنتیه یافتیم. خداش اجر دهاد.
اگر پرسی که چرا نام سیبستان نهادی این صفحات را گویم که آن آدمستان باشد در حقیقت بدان اشارت که قصه آدم از سیب آغاز گشت.
در آدمستان سخن از هر جنس می رود چنان که آدمی خود در ظرف درهمجوشی می زید از سیاست و آداب و کار و فرهنگ و تاثرات.
اگر از نویسنده پرسی گویمت که دوستدار ایران است و مردم پارسیگوی از نشابور و هری و شیراز و ری تا بدخشان و ختلان و بلخ و بخارا. جز این چه نشان دیگر چه ارزد گفتن را؟
هذا فراق بیننا و بینکم
هر چه می گذرد می بینیم شکاف بین ملت و روحانیت معظم بیشتر می شود. طوری که دیگر رفوشدنی نیست. راه ما سوا ست. داریم
۱۴۰۴-۰۱-۰۷