چشم های درخشان، رنگ هایی زنده اما بدنهایی کج و معوج. این اولین دریافت بیننده کارهای پانته آ کریمی نقاش ایرانی مقیم بریتانیا ست که نمونه هایی از تابلوهای عریان اش در سایت ایرانیان انتشار یافته است. کارهای او آگاه یا ناآگاه بدنهایی را تصویر کرده است که خود را پنهان می کنند. آنچه که دشواری بیان ما را از بدن واگو می کند. بدنهایی که آنقدر تمایل به پنهان شدن دارند که گاه در خطوط دیگر اشیاء اتاق گم شده اند. بدنهایی که حالتهاشان به جای آنکه شادی عریانی را بازتاب دهد انعکاس اندوه حجابهای ماست. بدنهایی که زوال را نشان می دهند چه نقاش به آن اندیشیده باشد یا از قلم او ناخودآگاه تراویده باشد چنانکه گاه رنگ بدن مرده را دارند سرد و کبود. در تابلوهای عریان پانته آ رنگ همه چیز زیباتر از رنگ بدن است. بدنهایی تنها و منفعل و محزون. بدنهایی در تنهایی یک ساحل متروک.
چقدر هنر افشاگر است. تنها یک تابلو در این مجموعه رنگ زنده امید دارد گرچه امیدی دور- تابلویی که نامی زنانه دارد: feminin
استاد فلک دولتمند خال
به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و