بهروز تورانی شکل و شمایل تازه ای داده به فانوس خیال و بحث جالبی مطرح کرده در باب ارزش های غیر سینمایی گنج قارون و چند فیلم دیگر که در واقع نگاهی جامعه شناختی به سینمای ماست. سینما به اضافه موسیقی و منظورم ترانه هاست از راههای شناخت دست اول جامعه است که از آن کمتر بحث شده. حال اگر از سینما تا اندازه ای بحث شده باشد از ارزش ترانه ها در این باب گویا اصلا بحثی نشده است. بهروز از ترانه های ایرج یادی آورده است که از خواننده های پر طرفدار ایران بود و شاید هنوز هم برای نسلهایی از ما باشد. من معتقدم یک آمار گیری برای دست یافتن به ۱۰۰ ترانه مشهور ایرانی در سده گذشته میلادی به ما سکویی تازه برای شناخت احوال و روحیات ایرانی ها خواهد داد و تحولات جامعه ما. تجزیه تحلیل شعر و موسیقی و دلایل شهرت و ماندگاری و نفوذ این ترانه ها در دل ما مردم نکات بس تازه ای را از آنچه ما هستیم بر آفتاب می اندازد. بماند تا به این بحث دوباره برگردم.
استاد فلک دولتمند خال
به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و
۱۴۰۲-۱۱-۳۰