قانون و کاریکاتور
ماده نوزدهم
۱-هر کس حق دارد که نظرات خود را بدون دخالت و مانع (دیگران) بیان دارد.(حفظ کند)
۲-هر کس حق آزادی بیان دارد. این حق شامل آزادی کسب دانش، گرفتن و دادن اطلاعات و هر نوع عقایدی، بدون توجه به چگونگی ارائه آن (آرایش) بطور زبانی یا نوشتاری یا چاپی و در شکل هنری یا بهر وسیله دیگری که خود انتخاب میکند، میباشد.
۳-اعمال حقوق ارائه شده در بند ۲ این ماده که همراه با وظائف ویژه و مسئولیت ها می باشد، ممکن است که تابع محدودیتهای معینی قرار گیرد. این (محدودیتها)، فقط باید بنا به ضرورتهای ذیل و بوسیله قانون انجام گیرد:
الف) برای احترام حقوق یا حیثیت دیگران
ب) حفظ امنیت ملی یا نظم و سلامت و اخلاق عمومی
ماده بیستم
۱- هرگونه تبلیغ برای جنگ بموجب قانون ممنوع است.
۲- هرگونه ترغیب به تنفر ملی یا نژادی یا مذهبی که باعث تحریک به تبعیض و یا دشمنی و خشونت گردد، بموجب قانون ممنوع می باشد.
دکتر معتمدنژاد معتقد بود انتشار کاریکاتورهای موهن در برخی نشریات غربی با استناد به همین بند نوزده و بیست کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد مصوب ۲۶ دسامبر ۱۹۶۶ قابل پیگیری حقوقی‌است.
ماده نوزده آزادی بیان را بدون دخالت دیگران و صرف نظر از نوع ارائه حق هر کس می‌داند ولی محدودیت‌هایی برای آن برشمرده که احترام به حقوق و حیثیت دیگران و حفظ امنیت و نظم و سلامت و اخلاق عمومی‌است.
در ماده بیست هم هرگونه ترغیب به تنفر ملی، نژادی یا مذهبی که باعث تحریک به تبعیض و خشونت و دشمنی شود ممنوع است.
*از: سایبرکافه