دارم برای یک سفر کوتاه عازم دوبی می شوم. تا ۲۴ ساعت دیگر. آنقدر خسته ام که نگو ولی باید کارها را بر اساس برنامه ای که از چند ماه پیش داشته ام پیش ببرم. امیدوارم دوبی بتواند میعادگاه خوبی برای دیدار رفقای نادیده وبستانی و زمانه ای باشد. به دلیل خستگی است یا مشغولیت زیاد که هنوز نتوانسته ام از پس مقاله عشق و سیاست برآیم. فعلا دنبال کارها می دوم تا انجام شود. نتایج نظرسنجی زمانه را دیشب پس از بازگشت از مجلس صمیمانه ای که رفقا به بهانه روز تولد من برگزار کرده بودند منتشر کردم. شش صبح بود که رفتم بخوابم. به قول حسین ما برای خودمان کار می تراشیم و راحت نمی نشینیم. خب این هم نوعی دیوانگی است. ولی فکر می کنم بتدریج باید وضع زمانه رو به تثبیت رفته باشد تا من هم دست کم یک روز در هفته واقعا از کار فارغ بشوم. اما دوره ای است که آنقدر ایده و طرح می آید و بحث می شود که آدم حیف اش می آید به استراحت فکر کند. زمانه فرصتی است برای رسانه ایرانی. امشب دانیال را تشویق می کردم کتابچه زمانه را آنلاین کند ولی او باز هم وقت خواست و حق داشت. می گوید فعلا کتابچه را عمومی نکنید که من هنوز از کار خودم در طراحی اش راضی نیستم. اما کارش واقعا عالی است. جایی باید کار را تمام کرد. وگرنه همیشه می توان کار را خوب و خوب تر کرد و پالوده تر ساخت. اما مسابقه با زمان هم هست. با زمانه هم که هر روز دارد بزرگ می شود و قد می کشد و باید این طرف و آن طرف برایش حرف زد و معرفی اش کرد.
خوشحال می شوم دوستان ایرانی را که خواننده سیبستان اند یا شنونده زمانه در دوبی ببینم. هدف ام بررسی محیط برای کار رسانه ای است. و یافتن آدمهای علاقه مند که سرشان برای دردسر درد می کند! برای تماس با من ایمیل بزنید تا قراری بگذاریم. یا اگر تجربه رسانه ای در دوبی داشته اید و مایلید با من در میان بگذارید بنویسید. سلمان عزیز تو هم کارت را سبک کن که بتوانیم یکی دو روزی با هم باشیم.
mehdi.jami@gmail.com