مطلب سعید مستغاثی با عنوان خیزش نوین معنوی آنقدر خواندنی است که فکر کردم مقدمه اش را بگذارم همینجا. نوشته است:
راستش را بگویم ، خودم هم باور نمی کردم این نسل تا بدین حد به سوی شمایل و شعائر دینی گرایش پیدا کرده باشد . نسلی که می گویند هیچ اعتقاد و ایمانی ندارد ، تبلیغ می کنند که لاابالی است ، اباحه گری می نماید و…
اما شب های احیاء ماه رمضان امسال گویی بسیاری اسرار را بیرون ریخت ، باور نکردنی بود ولی حقیقت داشت که طیف وسیعی از جوانانی که سنشان مابین ۱۸ تا ۲۵ سال بود، جماعت احیاگر شب های قدر را تشکیل میدادند .
طیفی که در میانشان همه نوع تیپی به چشم می خورد ، از ریش دار و بی ریش گرفته تا مو بلند و آلامد تا کسی که می دانی عاشق موسیقی پاپ است و تا کسی که تا دیروز اینگونه شعائر را مورد انتقاد قرار می داده و یا به آن بی اعتنا بوده است . باور کردنی نبود آن هجوم دانشجویان و دانش آموزان به نمایشگاه بین المللی قرآن که گویی مانند روزهای نمایشگاه کتاب به غرفه های کتب علمی و کمک درسی یورش برده اند. … …
من این سالها ایران نبوده ام. واقعا چه اتفاقی افتاده است؟ این یک خیزش معنوی است حقیقتا؟
انقلاب؛ افسانه و آسیب خلقی شدن
در میان افسانه های سیاست در دوران مدرن کمتر افسانه ای به جذابیت و فراگیری و ویرانگری «خلقی شدن» است. تجربه های انقلابی قرن بیستم