دن کیشوت

بر فرشی از خون و جسد
گسترده سفره شن و
تشنگی
سلام آقای سروانتس!
و اینهمه مجنون کشته
لیلایشان باران بود
از جشن خون
شغالها و باد
نصیبی بردند تمام.
مگس ها
شیرینی جان تو را
مکیدند و
رقصیدند
و جفتگیری کردند
قلب تو خون نداشت
ای شادمانی
وقتی که من سوختم
سلام آقای سروانتس!
نک مرا به خود بخوان
ای تن سپید
تب خاک دوست داشتنی نیست
ذهنم پر از ستاره است
هر ستاره از آن یک نفر
ستاره های خاموش.
شب بر کدام پهلو خفته بود
که همچون مرگ
باد کرد و بویناک شد
و اینهمه چشم
بر نیزه های عشق بود
یا فریب؟
سلام آقای سروانتس!
حرب بن حرب
کدام سو تاخت
کجاست وقت غزل
در این باران شن
ای تنور آسمان؟
مرا برای شهادت نبرید
من از برق فلاش ها و
چکش چوبین محکمه
می ترسم.
مهر ۱۳۶۷، عین خوش
از: یادداشتهای یک سرباز

مطالب دیگر

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن

مدرنیته کسب مهارت است

سالها ست درگیر نظریه ایم. انواع و اقسام نظریه ها در بازار اندیشه و نشر ایران رایج است. تصور بر این است که بهترین نظریه

سرطان فاصله

همسن و سال بودیم. اما همیشه فکر می کردم از من جوانتر است. شاید به خاطر اینکه زودتر ازدواج کرده بودم. او پسر بود و