Search
Close this search box.

راه صلح برتر از جنگ

بسیار چیزهاست که ما در باره اسرائیل نمی دانیم. کلیشه های خبری رسانه ها به ما تصویری ارائه می دهد که نشان چندانی از تنوع واقعیت های در جریان ندارد. یکی از تکان دهنده ترین چیزها در ماجرای اسرائیل با فلسطینیان حال و روز خانواده هایی است که فرزندانشان را از دست می دهند ولی از آن تکان دهنده تر آن که گروهی از پدرو مادرهای اسرائیلی تصمیم گرفته اند که با پدرومادرهای فلسطینی متحد شوند و در مقابل سیاست نابود کننده و ضد انسانی دولتمردان خود بایستند.

شاید باورتان نشود ولی آنها پدرو مادر جوانانی هستند که دست به ترور زده اند یا قربانی ترور شده اند. گروهی از خانواده های فلسطینی که فرزندانشان دست به حملات انتحاری زده اند باخانواده های اسرائیلی که فرزندانشان قربانی این حملات شده اند در یک نهاد مدنی با نام حلقه والدین داغدار با ادامه جنگ و نزاع مخالفت می کنند و شعارشان این است که : راه صلح از راه جنگ برتر است و نیز اینکه : شلیک کردن را بس کنید گفتگو را شروع کنید.

اگر در رسانه ها چیزی در این باره نشنیده اید در واقعیت وجود آنها و فعالیت پیگیر آنها به عنوان یک گروه فشار مهم و آبرومند ( که خانواده شهیدان دو طرف به شمار می روند) تغییر نمی دهد. در واقع خبرهایی اینجا و آنجا منتشر می شود چنانکه یکی دوسالی پیش گمان کنم ساندی تایمز گزارش مفصلی از گروه آنها داشت ولی در بین خبرهای دیگر که همه بر طبل جنگ می کوبند و دو طرف را دشمنان قسم خورده جلوه می دهند گم می شود. و با گم شدن این خبرها ما هم شاخک های حسی مان گم و گور می شود و دنیا را همانطور می بینیم که رسانه ها تصویر می کنند.

در واقع، ضدیت با جنگ و اشغال در میان یهودیان طرفداران بسیار دارد. هفته پیش یهودیان ارتدوکس آمریکا در تظاهراتی شرکت کردند که یکی از شعارهای آن این بود که یهودی بودن به معنای قبول صهیونیسم نیست. فی الواقع، گروهی از آنها اصولا دولت اسرائیل را به رسمیت نمی شناسند و به آن به چشم نماینده تمام یهودیان نگاه نمی کنند. برای دیدن عکسهایی از اجتماع آنها نگاه کنید به یکی از سایت های مشهور آنها که در آن به زبانهای مختلف از جمله فارسی به شرح عقاید و فعالیت های خود پرداخته اند: یهودیان ارتدکس علیه صهیونیسم

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن