من به اضطراب رای می دهم

رأی به آن‌چه معین می‌خواهد بکند یعنی رأی به اضطراب، نگرانی، بحران، دعوا، جنجال، بازداشت، زندان، سانسور، درگیری، کتک، تحقیر، تجسس، مراقبت، فشار، شنود، فیلتر، حرص خوردن، لب جویدن، دندان قروچه کردن، فریاد در گلو، هوای گریه، توطئه، مشت، رنج، درد، خون دل، خستگی، دستبند، پابند، چشم‌بند، اعتراف‌‌نامه، اعتصاب غذا، تحصن، توقیف، سیلی، هراس، و یعنی رأی به همه‌ی آن‌چه در این هشت سال با آن روبه‌رو بودیم به شکل و توانی مضاعف. گفته بودم که به رفتن از ایران فکر می‌کنم، ولی تا پیش از آن که چنین خیال دوری، عملی شود و احتمالا به جمع تحریم‌کنندگان بپیوندم، با اطمینان خاطر به برنامه‌ی دکتر معین رأی می‌دهم و با امید به گذار ایران از این همه دشواری ناگزیر، به استقبال اضطراب خواهم رفت.

برگرفته از: خوابگرد

خوابگرد عزیز،
نمی دانم کجا خواندم یا شاید خودم نوشتم و به هر حال اعتقاد من است که کشف کردن همراه با هراس است. یا به قول تو اضطراب. از این اضطراب نمی توان تن زد اگر می خواهیم به چیز تازه ای برسیم. انتخاب معین انتخاب یک شخص نیست. شاید اگر این بود نباید به او رای می دادیم. انتخاب یک راه است. راهی برای همه ما اهل کشف. راهی برای بلوغ همه ما. راهی برای رسیدن به مقصدی دیگر. نه ماندن و چرخ زدن و واگشت به سوی آنچه در آن هیچ چیز تازه ای نیست. به سوی آنچه دوران کودکی ما بوده است. من هیچ انتخاب دیگری را ممکن نمی بینم. و با اضطراب نگران انتخاب مردم مان خواهم ماند که آیا اضطراب را انتخاب خواهند کرد یا بازگشت را. فردای روز انتخابات خواهیم دید که سرجمع رای های مردم ما چه می گوید. من می گویم جوانان راه نو را خواهند گزید. و جوانان بیشترینه مایند. راهی را که آغاز کرده ایم باید ادامه دهیم. بی رحمانه و صمیمانه معین را و خود را نقد کنیم. اما پا به راه باشیم. و با اضطراب کشف کنیم. من به آینده نزدیک بسیار خوش بین ام. آینده فقط تکرار گذشته هم نخواهد بود. اضطراب های تازه ای در راه است. از لونی دیگر. از آن چه تو می گویی گذشته ایم. همین حالا هم نشانه هاش پیداست. … …