ساز و کاری برای رفراندوم:  یکی از سازوکارهای تغییر در نظامهای سیاسی دمکراتیک جمع آوری امضا و سپس تقاضای رفراندم بر اساس خواست گروهی از شهروندان با رقمی معین است. این رقم در برخی از کشور ها مثل سوییس در حدود ۲۰ هزار نفر است.

بنابر این اگر نویسندگان قانون اساسی در همه پرسی به عنوان یکی از سازوکار های اعمال حق حاکمیت ملی جدیت داشتند سازوکار آن را نیز تعیین می کردند. اگر گروهی با باز کردن یک وب سایت برای همه پرسی امضا جمع می کنند در واقع دارند در عمل سازوکاری برای طرح همه پرسی در حوزهء عمومی ارائه می دهند که خود نوعی دستکاری در رژیم حقیقی است و بر خلاف قول حجاریان فقط در محدودهء تغییر رژیم حقوقی باقی نمانده اند.

البته این نوع تغییر در رژیم حقیقی از نوع تغییراتی که اصلاح طلبان درون حکومتی به دنبال آن هستند – مثل فرستادن چند نفر از اعضای مجمع روحانیون به شورای نگهبان یا مجمع تشخیص مصلحت – نیست. اتفاقا اگر کلیک کردن بر روی یک سایت یا نوشتن یک نام بر روی یک ورقهء رای چیزی را در ایران عوض نمی کند همین اثبات کنندهء استبدادی بودن این نظام سیاسی و لزوم بر اندازی آن است.

* این چند کلمه حرف حساب از میان انبوهی از دراز گویی های مجید محمدی انتخاب شد؛ از حرفهای او که مثل همیشه گویا نقل کرده است.