دوستان جوان نباید خام تندروی ها شوند و نباید ابزار کودتاچی هایی شوند که از رسانه متنفرند. از بی بی سی انتقاد کنید اما آن را متهم و محکوم و رد و طرد نکنید. این خطای بزرگی است. آنها که بی بی سی را به کوتاهی و بی اعتنایی به جنبش مردم ایران متهم می کنند لزوما همه دلسوز رسانه و مردم نیستند. مراقب باید بود که کودتاچیان به دست و زبان ما مهمترین رسانه فارسی را بی اعتبار نکنند. شماری از بهترین فرزندان ایران و بهترین رسانه پردازان و روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان اسم و رسم دار ایرانی در بی بی سی فارسی کار می کنند. حمله بی وجه به بی بی سی ما را از یک سرمایه بزرگ انسانی و اجتماعی محروم می کند. من کاملا موافقم که ایرانیان باید به دنبال تلویزیون ملی خود باشند و مدام از پستان بی بی سی شیر رسانه ای نخورند و به آن آویزان نباشند اما کاملا مخالفم و حتی بشدت مشکوک ام که در نبود چنان رسانه ملی فراگیری بی بی سی را به زمین بزنیم و بی اعتبار کنیم و مدام متهم اش کنیم. این کار نه خردمندانه است نه منصفانه. مگر کدام ایرانی بودجه بی بی سی را تدارک می کند که این قدر خود را نسبت به آن محق می دانیم؟ بی بی سی رسانه ای است که سیاست های حرفه ای خود را دارد و شانتاژ کردن فقط باعث می شود از آنچه موجود است محروم شویم و مرز دوست و دشمن را مخدوش کنیم.
این رفتارها حتی کسانی را که بخواهند برای ایجاد یک رسانه ایرانی فراگیر اقدام کنند دلسرد می کند. زیرا با خود خواهند گفت اگر این جماعت اینقدر با بی بی سی که هیچ سهمی در بودجه اش ندارند حق به جانب رفتار می کنند فردا با یک رسانه ایرانی که فرضا در آن سهم و سهام داشته باشند چگونه رفتار خواهند کرد؟
بهتر است قدر آنچه را داریم بدانیم و داشته های دیگر هم بنیاد کنیم. بر آب بنیاد نمی توان کرد. با خراب کردن بی بی سی هم تلویزیون تازه ای ساخته نخواهد شد. مثبت بیندیشیم و به ناشناس ها و تازه آمده هایی که کسی آنها را نمی شناسد و پشت ده تا وبلاگ اند که هر کدام از یک ماه تا سه ماه بیشتر سابقه ندارند اما هزار جور ادعا و سرو صدا دارند اعتماد نکنیم. هر کاری برای ساخته شدن و پیش رفتن به فکر و فرهنگ و زمان نیاز دارد نه به جوسازی و هیاهو.