این بنیاد میراث ایران (Iran Heritage
Foundation )همیشه برنامه های سنگین و پرخرجی را طراحی و اجرا می کند اما امشب
حتی با در نظر گرفتن برنامه های پیشین معرفی فرهنگ ایران به کوشش همین بنیاد واقعا
یک شب استثنایی بود.
موزه با عظمت آلبرت و ویکتوریا پذیرای دست کم ۵ هزار بازدید کننده بود که به بوی
ایران و گذراندن ساعاتی با فرهنگ و موسیقی و رقص و سینمای ایران و دیدار با جمعی از
چهره های سرشناس آن به موزه هجوم آورده بودند. حتی غذای ایرانی هم جای خود را داشت
و صف طویل رستوران بسیاری را برای چشیدن غذاهای ایرانی که بوی معطرشان فضای خارجی
رستوران را هم پر کرده بود ناکام گذارد.
برای من البته ناکامی اصلی دیدن فیلم “ماهتاب” استاد کیارستمی بود که مرا در
عقیده خود نسبت به مهارت استاد در خسته کردن تماشاچی راسخ تر کرد! تصورش را بکنید
که بیش از ۲۰ دقیقه فیلم فقط روی تصویر لرزان ماه در آب فیکس شده باشد و آن وسط کمی
هم باران و رعد و برق. فکر کنم خیلی ها روی رودربایستی نشستند. من هم حوصله تمرین
می کردم. ولی از حق نگذریم صدای فیلم که مجموعه درخشانی از صدای قورباغه و سگ و
خروس و در آخر پرندگان صبحگاهی بود لذت بخش بود.
اما بخش کم نظیر بل بی نظیر برنامه نمایش مد بود کار طراحان ایرانی: مسعود
انصاری، شیرین گیلد، مریم مهدوی، شادی پرند و لعیا ترکمان. هر که این فکر بکر را
کرده بود و به اجرا درآورده بود نبض زمانه دستش بوده است. من کمی فیلم گرفتم و
بسیاری عکس. اینجا چشمان شما را به این نمایش مد مهمان می کنم گرچه اندکی از بسیار
است. با اجازه شما نقل این عکس ها بدون کسب اجازه کتبی ممنوع است! لینک دادن البته
آزاد:
در بخش دیگری از برنامه که در میان یکی از تالارهای موزه اجرا شد خانمی به
زیبایی چرخ صوفیانه ای با موسیقی گمانم شهرام ناظری می زد. رقص دلفریبی بود. خاصه
برای من که چند سالی است کشف کرده ام چرخ زدن در رقص صوفیانه منشا تاجیکی دارد و آن
را در فیلم مستند چرخ و فلک هم پرورانده ام. ولی گمانم رقصنده چرخنده ما بدون اطلاع
از این منشا از کار دراویش چرخنده مولویه تقلید می کرد و کارش هم بسیار خوب بود. او
آنقدر به دور خود چرخ زد که به دوستان گفتم این خانم رکورد چرخ زدن را شکسته است.
بعد که با او صحبتی دست داد دریافتم که رقص تنها هنر او نیست. لعیا ترکمان یکی از
همان طراحان لباس در نمایش مد بود: 
