مهرت از دل کی برون کنم

امشب این کلیپ زیبای ای ایران هدیه نورزوی سایت سی نما سخت به دلم نشست. تازه از سفری بازگشته بودم خسته و ملول. از اندیشه ایران فارغ نمی شدم. در باره سفر جداگانه می نویسم اما دیدن این کلیپ که اختر قاسمی فرستاده بود مرا شاد کرد و همزمان متاثر. فکر بازخواندن سرود ای ایران با گروهی از چهره های آشنای فیلم و سینما فکر خوبی است که با اجرای خیلی خوب هم همراه شده است. تنظیم موسیقی یک دو جا شاید بهتر هم می توانست باشد اما رویهمرفته کاری دلنشین است. زیبایی کار به این است که کارگردان بخوبی دو نوع موسیقی جنوبی و کردی را در سرود ای ایران آمیخته است. فکر کردم اگر آهنگسازان دیگری به ساخت ورسیون های دیگری بپردارند که موسیقی های همه اقوام ایرانی در این سرود جا پیدا کند چقدر عالی خواهد شد. این سرود سرود همه مردم ایران است و باید همه مردم هم در آن دیده شوند. اجرای آن از سوی هنرپیشگان نام آور هم که مقبولیت عمومی و مردمی دارند تاکیدی بر همین نکته است. دیدن همه چهره ها برایم جذاب بود ولی دیدن چهره تکیده اما دوست داشتنی جمشید مشایخی لطف دیگری داشت. این مرد نمونه ای از عاشقان سرزمین مادری است. چقدر خوب است که آدمی فرصت عمر را در وطن و در کاری برای مردم بگذراند. من فقط دوست داشتم از فیلم ای ایران ناصر تقوایی هم صحنه هایی می دیدم. او از نخستین بزرگ دارندگان این سرود بود و کار زیبایی هم به همین نام ساخت. دیدن صحنه هایی از فیلمهای قدیم و جدید فارسی و از چهره های قدیم و جدید (از فردین و ظهوری تا پرستویی و نونهالی) هم ارزشمند است. ما به تجلیل تاریخ نزدیک خود نیازمندیم. زیرا کمک می کند بدانیم که از سال صفر آغاز نکرده ایم و خوب یا بد تاریخی پشت سر داشته ایم که حافظه ما را ساخته است. ما به نوعی وفاق اجتماعی نیازمندیم از آن دست که سرود ای ایران می تواند ایجاد کند. مهر ایران هنوز در دلهای بسیاری از ما ریشه های عمیق دارد. این نقطه اتکای خوبی است.