Search
Close this search box.

رادیوی شخصی خود را در زمانه داشته باشید

دوستان عزیز
 
رادیو زمانه طرحی در دست کار دارد که مایلم از همفکری شما برای ورز دادن و پخته شدن آن بهره ببرم و از میزان استقبال احتمالی نیز زمینه ای پیدا کنم. زمانه می خواهد در یک اعلام عمومی در مرحله اول به دست کم ۱۰ طرح رادیوی شخصی امکان پخش رایگان بدهد. زمانه امکان دارد که هر هفته در پخش ماهواره ای و اینترتنی خود تا ۵۰ ساعت را به رادیوهای شخصی – که یک نوبت تهیه و پخش شوند – اختصاص بدهد. منظورم از رادیو در اینجا پادکست نیست ولی پادکست هم می تواند در این طرح شرکت داده شود. اما منظور گسترش بیشتر تماس مردم و فرهیختگان با یکدیگر وتنوع بخشیدن به صداهایی است که برای شنیدن نیاز به حمایت رسانه ای دارند و عملی کردن ایده رادیوی دوسویه و مشارکتی در سطح و بافتی تازه در میان کسانی که فکر داشتن رسانه ای شخصی داشته اند اما برایشان عملی نبوده است. این باز کردن رادیو به روی عموم است که ایده پایه ای زمانه بوده است. ناشران و نویسندگان و وبلاگ نویسان و شاعران و موسیقی شناسان و فعالان حقوق اجتماعی و مانند ایشان بر اساس تجربه موفق دیگر دوستان در زمانه می توانند نه تنها برنامه بسازند بلکه تهیه کننده و مجری و گزارشگر و گفتگوکننده رادیوی خود باشند. حیطه رادیوهای شخصی به همه فارسی زبانان تعلق خواهد داشت و توافق برای دادن فضا به آنها بر اساس معینی ا زجمله نظم تولید (مثلا هفتگی) و حداقل زمان (مثلا ۳۰ دقیقه) و دوره تولید (مثلا سه ماه) می تواند صورت گیرد.
 
روش کار اعلام عمومی و برگزیدن بهترین طرحها ست. زمانه می تواند در هر دوره / فصل به بهترین رادیوهای شخصی جوایزی نیز تقدیم کند تا رقابتی هم برای ارتقای سطح فنی و کیفی برنامه ها شکل بگیرد. خوشحال می شوم ایده ها و نظرات شما را در باره تمام جنبه های مساله و امکانات و مشکلات و نیازهای مدیریت آن دریافت کنم. ایده های شما در صورت تمایل با نام خودتان منعکس و تعقیب خواهد شد و شما نیز مثل دیگران امکان خواهید داشت که پیشنهاد رادیوی شخصی بدهید.
 
منتظر و مشتاق دریافت پاسخ شما هستم.

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن