فقر و ثروت

برای ناهار به رستوران تازه تاسیس میرنو New Mir می رویم که نامش هم به روسی معنا دارد و هم اشاره دارد به امیر تیمور قهرمان ملی ازبکها. شعبه اصلی اش در تاشکند است. در واقع از این رستوران های فست فود است ( نام اینجور جاها در تهران چیست نمی دانم). یعنی ساندویچ و پیتزا می فروشد و غذاهای سبک. به اضافه موسیقی غربی به عنوان موزیک متن.

میر نو از روی مدل مک دونالد ساخته شده است. الا اینکه پیشخدمت دارد و غذا فقط پشت کانتر سرو نمی شود ( عجب فارسی نویسی ای شد!). پیشخدمت ها شلوارهای جنس لی پوشیده اند با بلوز و کلاه قرمز.  کف پوش مرمر دارد که مرتب برق انداخته می شود. 

موسیقی روسی هم که پخش می شود به سبک غربی است. مشتریان هم از طبقه نوخاسته ای که همراهانم آنها را با صفت پول مل (زیاد) داشتن توصیف می کنند. پول برای خانواده ها حالا بیشتر از مهاجران می رسد. خانواده هایی که فرزندی در خارج دارند قدرت مالی بیشتری دارند. اینجا سنت بوده و هست که فرزندان باید به مادر و پدر و برادر و خواهران خود کمک رسانند. همین علت مهاجرت ها هم هست. می گویند ییش از ۲۵ هزار سمرقندی حالیا در آمریکا زندگی دارند. اروپا هم هست و کره و دیگر جاها. کره بخصوص از این بابت که  دهها هزار کره ای از دهه ها پیش در آسیای میانه از جمله در سمرقند ساکن شده اند کشور آشنایی برای مردم تاجیک و ازبک است.

اینجا مرکز شهر است. از پنجره های تمام قد شیشه ای رستوران پیاده رو در چشم انداز است. دخترهایی که با دامن کوتاه ( و گاه خیلی کوتاه!) رد می شوند و گاه با پسری همسن و سال خود همراه اند هر از گاهی توجه ام را جلب می کند.

بیرون هوا داغ شده است. اما رستوران خنکای مطبوعی دارد که نتیجه کار کردن دو خنک ساز بزرگ و مدرن است.

شهر از سویی فقیرتر سخت فقیرتر شده است و از سویی جوان تر و غربی تر و نوساخته. اما هر چه از نوسازی دیدم یا هتل بود یا بازار و مرکز خرید برای طبقه مرفه و یا رستورانهایی مثل همین میرنو.