Search
Close this search box.

قوه قضائیه ضعیف کش

در خبرها آمده است که قاضی صلواتی حکم اعدام محمدرضا علی زمانی را درتاریخ سیزدهم مهرماه سال جاری  به وی ابلاغ کرده است .اقای علی زمانی به عنوان عضو انجمن پادشاهی که پیش از آن کسی نامی از این انجمن  نشنیده بود به  دادگاه اسیران جنبش سبز آورده  شد ولب به اعتراف گشود. حتما به او گفته بودند که راه نجات تو در این گونه اعتراف کردن هاست. بعدهم که اعتراف فرد علیه خود معتبر دانسته شد حقوقدانان ومراجع برجسته ای در زمان برگزاری دادگاه وپس از آن هرگونه اعتراف گیری در دادگاه ها را برخلاف اصول قانونی وشرعی دانسته وآن ها را فاقد اعتبار اعلام کرد ه اند. درفضای غبارآلود وتوهم زای سیاسی کنونی بی پناه ترین فرد دستگیرشده را حکم مرگ داده اند. آیا به صرف اینکه کسی را عضو انجمن پادشاهی دانسته اند باید برحکم مرگش رضایت داد و یا باید برای دفاع از حقوق انسانی او به پا خاست وکاری کرد؟ 

مگر انجمنی که نامی ندارد ونشانی ازاو در جایی نیست می توانسته است انبوه میلیونی مردم را به خیابان ها فرابخواند؟ اگر چنین توانی داشت که امروز در اسارت نبود. این کدام انجمن است که در اسارت عضو خود چنین خاموش وبی صداست؟ این حضور میلیونی مردم را به این وآن نسبت دادن به این فرد واین گروه و آن کشور و آن رسانه خود فریبی است. هیچ گروه و سازمانی و یا هیچ قدرتی توان به میدان اوردن میلیونی  مردم را ندارد. نه اصلاح طلبان بی ساز وبرگ و نه حاکمیت با ابزار وساز وکار بسیار و نه رسانه های خارج کشور. دیگر فرصت به گروه های بی نام ونشان نمی رسد این گونه برخورد با مردمی چنین با فرهنگ گره گشای مشکل بی اعتمادی مردم نیست. هیچ توجیه قانونی وحقوقی وانسانی برای خاموشی گزیدن دربرابر حکمی که شاید رویه شود وجود ندارد. آن دادگاه وآن اعترافات فاقد معیار های حقوقی وقانونی بوده به همین دلیل برای صدور حکم دارای صلاحیت لازم وقانونی نیست. خود دست اندرکاران و برگزار کنندگان دادگاه نیز این را به خوبی می دانند هرچند که دراین روزها ازآن نگویند بازگشت به قانون نه استفاده ابزاری از قانون برای همه مفیدتر است اگر از اسارت سیاست بازی ها به درآیند واگر منافع بلند مدت را فدای منفعت خواهی های فردی وگروهی زود گذر نکنند. برای باز سازی اعتماد ازدست رفته مردم گلوله وزندان ودادگاه واحکام محکومیت از کار افتاده اند.

*فشرده ای از نوشته یدالله اسلامی – با سپاس از اسماعیل برای یادآوری 

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن