Search
Close this search box.

تفسیر یک سخن کفرآمیز

دکتر روان ویلیامز رهبر مسیحیان کاتولیک و انگلیکان در مورد حادثه زلزله و خیزاب در سواحل اقیانوس هند مقاله ای در روزنامه ساندی تلگراف نوشت که هنوز هم باز تاب گسترده ای در ساحت اندیشه و دین دارد. گوهر سخن او این است: “که در این حادثه خداوند کجاست؟” به گمانم این پرسش یک پرسش بدیهی است و نه سخنی کفرآمیز؛ چنانکه مسیح هم وقتی بر صلیب بود شکوه کرد و گقت: “ایلی ایلی لما سبقتنی”، یعنی: “الهی، الهی، چرا مرا ترک کردی؟” <متی 27/46 >

داوود نیز بارها از خداوند گلایه می کند و می گوید: چرا دور ایستاده ای و خود را در وقت های تنگی پنهان می کنی؟! < مزمور 10 آیه 1 >

حافظ هم سروده است: پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت ….. آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد!

طبیعی است که نمی توان سخن یک رهبردینی مسیحی را که یک فیلسوف الهی جهانی است، از منظر فقهی شیعی سنجید. او با طرح این پرسش، پنجره ای را می گشاید که سرانجام انسان را به خانه یقین در باور مسیحییت می رساند.

از: مکتوب مهاجرانی

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن