مستندهایی که هرگز نمی سازیم: با شنیدن خبر مرگ دلکش، نخستین سوالی که در ذهنم نقش بست این بود که آیا کسی توانسته فیلم مستندی در باره او بسازد ؟ این پرسش البته ریشه ای تاریخی دارد واز این پرسش اساسی تر نشا ت می گیرد که اصولا چرا ما در باره هنرمندان ، نویسندگان، شاعران و همه کسانی که آنها را به نوعی در زمره مفاخر تاریخ و فرهنگ مان محسوب می کنیم، فیلم نمی سازیم و یا به ندرت فیلم ساخته ایم. آیا شما در میان مستند های ایرانی، فیلمی سراغ دارید که مثلا در باره ویگن، شجریان، بنان، پروین، قوامی، پروانه، روح انگیز، پریسا، گوگوش، حمیرا، هایده، داریوش، ابی، سیاوش قمیشی، الهه، سوسن، شهیدی، ابوالحسن خان صبا، عبادی، کسائی و… ساخته شده باشد؟ (نقل از: پرویز جاهد در خشت و آینه)

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن