جنگ سرد: حمله رمضان زاده، سخنگوی دولت، که روز قبلش بعضی رفتار ها را در مورد طرح جدا کردن زن و مرد را رفتار طالبانی دانسته بود، بیش از هر چیز مجلسی ها را ناراحت کرده بود. اما این اتفاق یک خوبی داشت که سبب شد همه شان از این حرف تبری کنند. و ضمن بد و بیراه گفتن به رضان زاده، نسبت به اینکه اهل خشونت نیستند و می خواهند در جامعه طرفدار آزادی باشند حرف زدند. چه بهتر از این. خدا کند که این نظرات مجلس تاثیری هم بر نیروی انتظامی که با این هجوم گسترده در خیابانها به گمان خود تقوی را دارند جایگزین فحشا می کنند، داشته باشد.

از قضا جایی که من نشسته بودم، آقای خوش چهره، شمیرانی رئیس دفتر آقای حداد عادل و آقای کوچک زاده که مواضع ایشان به حزب الله نزدیک است و در جلسات اولیه شعار مرگ بر آمریکا می داد هم بودند. آخرای سالن نشسته بودیم. گاهی شوخی می کردیم. حرف می زدیم. یکبار هم با آقای کوچک زاده حرف زدم. خیلی جدی فرمودند من با کسانی که از آنها متنفرم نمی توانم صحبت کنم. انصافا قاطعیت داشت. من هم البته تصمیم نداشتم بخاطر این حرف آقای کوچک زاده خودم را از پنجره پرتاب کنم! به بحث با نماینگان مجلس ادامه دادم.

القصه: قرار است تعامل خوبی بین مجلس و دولت برقرار شود. (نقل از وب نوشت)

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن