من از برخی رفتارهای جامعه ایرانی در شگفت می شوم. مثل بی اعتنایی عمومی اش به آنچه در نجف می گذرد. چنان به آتشی که اشغالگر در خانه همسایه می سوزاند بی اعتناییم که انگار همیشه همسایه است که خواهد سوخت و ما در امان می مانیم. رفتاری داریم که نه از خرد سیاسی در آن نشان هست نه از علایق مذهبی مان و نه از عواطف انسانی. (عکس از: گاردین)
انقلاب؛ افسانه و آسیب خلقی شدن
در میان افسانه های سیاست در دوران مدرن کمتر افسانه ای به جذابیت و فراگیری و ویرانگری «خلقی شدن» است. تجربه های انقلابی قرن بیستم