مردی به شکل مردم خود بود حاتمی

به عکس علی حاتمی دقت کرده اید؟ او همچنان که پخته تر می شد بیشتر شبیه مردم خود می شد. مردمی که همیشه از آنها گفت. او از یک نگاه مردمی ترین سینماگر ماست. و هنرمندی صادق بود. زیرا سرانجام به همان مردمی پیوست که فیلمهایش از آنها مایه گرفته بود. او ادا در نمی آورد. هر کس او را ببیند می داند که او شبیه یک روشنفکر فرانسوی – که سخت رایج است- یا ایتالیایی – که کمتر- نیست. در حالی که همه ابزار و بهانه هاش را هم داشت. اما او همه نشانهای مردم خود را دارد. پیدا کرده است. او در زندگیش هم چنین بود. علی حاتمی بهترین مثال دوره ای بود که هنرمندان در جستجوی بومی کردن اندیشه و دستاوردهای جهانی بودند. علی حاتمی سلوکی داشت. سلوکی که مرحله به مرحله او را به مردم خود شبیه تر می ساخت و با ایشان آمیخته تر و صمیمی تر می کرد. و رازهای زندگی آنان بر او مکشوف می شد. او با مردم زیست و از مردم گفت و از ایشان به هیچ بهانه جدا نشد. من به این می گویم روشنفکر. گرچه خود او حتی این ادعا را هم نداشت. مرد بزرگ بود.

نیز:
ویژه نامه شرق برای علی حاتمی