قلب مساله را موسوی در بیانیه اعتراضی خود نشان داده است. او در صدر بیانیه اش نوشته که ماجرا ریشه دار است و آنقدر جدی بوده که آیت الله توسلی در مجمع تشخیص مصلحت در حین گفتگو از آن دچار حمله قلبی شده و جان سپرده است. به نظر موسوی روند حذف سیدحسن از همان روزها شروع شده بود اما با مرگ توسلی دچار وقفه شد.
تا کنون خانواده و منسوبین آیت الله خمینی عمدا کوشش داشته اند که مواضع صریح نگیرند و به نوعی با آنچه می گذرد سرشاخ نشوند. رفتار آنها از بابتی شبیه رفتار رفسنجانی و خانواده او بوده است. آنها در رفتار و گفتارشان دیپلماسی معینی را در نظر می گیرند و معمولا از ان تخطی نمی کنند. پس چرا باید هدف حملات لفظی و رسانه ای و شعار و اعتشاش در هنگام سخنرانی شوند؟
آیت الله توسلی در آخرین دقایق عمر خود بر دو نکته کلیدی دست می گذارد. او می گوید سیره و سخن آقای خمینی در دو مساله کاملا روشن و مشخص بوده است و نمی توان به نام او وارد این عرصه ها شد. یکی مساله دخالت نظامیان در سیاست است و دیگری خرافه گرایی امام زمانی است. او جان خود بر سر دفاع از مرزهای اعتقادی دوست و یار دیرین اش می گذارد. توسلی در زمانی این حرف را می زند که ما در اوج خرافه گرایی فرقه آخرالزمان هستیم و نظامیان به هر جایی دست اندازی می کنند.
سیدحسن خمینی یک نقش کلیدی دارد. او مسئول حفاظت از آرای رهبر انقلاب و استنادات آن است. توسلی در همان ساعت آخر عمرش بر این تاکید می کند که اگر بیت امام نظر امام را حفاظت نکند چه کسی خواهد کرد؟ سیدحسن و مدیران موسسه نشر آثار چنانکه پیداست هیچ پشتیبانی نظری از ورود نظامیان به سیاست نکرده اند و نمی کنند. بعلاوه اعتقادی هم به خرافات اخرالزمانی که گرد بیت رهبری متراکم شده ندارند. برای همین هم از نظر افسران کودتا این موسسه جایگاه دشمن مسلح آنها یعنی مجاهدین خلق است.
مراسم روز ۱۴ خرداد بروشنی تمام مراسمی بود که با اعلام رسمی سپاه و بسیج ترتیب داده شده بود. آنها از چند هفته قبل چندین بار اعلام کردند که از اینقدر میلیون آدم ثبت نام کرده اند که در مراسم حضور یابند. بنابرین متولیان این مراسم نطامیان بوده اند.
به نظرم نتیجه روشن است: متولیان برگزاری مراسم ۱۴ خرداد نظامیان و سپاهیانی بودند که مدتها ست از دست سیدحسن و عدم حمایت او خون دل می خورند و برای اینکه تفسیر آرای آقای خمینی را به دست بگیرند برنامه حذف منسوبین او را از عالم سیاست دارند. حضور سیدحسن در مراسم برای آنها فرصت خوبی است تا مخالفت خود را با او نشان دهند. شعاربده هم که زیاد دارند. تایید رهبر هم با سکوت او پس از این حادثه به دست امد. احمدی نژاد هم که اصولا نمی خواست به سیدحسن راه بدهد و علی مطهری بدرستی نوشت که مسئول ماجرا احمدی نژاد است.
مراسم ۱۴ خرداد امسال نقطه افتراق مهمی است بین دوران خمینی و دوران خامنه ای. این شکافی که چنین اشکارا به معرض دید عموم گذاشته شد دیگر پر نخواهد شد. گروه خامنه ای مرکب از سپاه و بسیج و فرقه آخرالزمانی ها راه خود را جدا کرده اند. این احتمالا آخرین صحنه ای بود که ما هنوز افرادی از دوران خمینی و معتقد به ارزشهای دوره او را کنار احمدی نژادی ها و سپاهی های تاجبخش و سرداران سیاست پیشه می دیدیم. اهمیت ماجرا در افتراق دو خط سیاسی اصلی است: خطی که سپاه را همه کاره می خواهد و خطی که می خواهد سپاه جای همه کس و همه بازیگران را نگیرد و به پادگان بازگردد.
منابع:
آخرین صحبت های توسلی: متن کامل یک نطق نیمه تمام
بیانیه موسوی: بی حرمتی ها بی رضایت و سازماندهی نیست
تعریف تازه سردار جعفری از سپاه: سپاه یک سازمان سیاسی-امنیتی است
این یادداشت ایمایان سابقه امر را طولانی تر هم می کند منتها از زاویه دید دیگری (احتمال قتل احمد خمینی) که الان وارد بحث آن نمی شوم. خواندنی است: دو پایان برای آقازاده ها