تجددی جوانه زده از عقبماندگی
ایران کشور تضادهای شگفت آور است. تازه ترین نمونه اش همین سایت آرشیو دیجیتال رسانه های ایران. کاری بسیار هوشمندانه و امروزی و صد در صد مدرن. تضاد واقعی را وقتی پیدا می کنید که بدانید این کار از مرکزی صادر می شود که در ضدیت با مدرنیسم پیشتاز است و در عقبماندگی اش همین بس که هنوز تصویر ساز را پخش نمی کند! – یکی از عجیب ترین کارهایی که هیچ تلویزیونی در دنیا انجام نمی دهد (به استثنای احتمالا تلویزیون عربستان سعودی که در باره آن هم شک دارم).
به هر حال از طریق این سایت که آرشیوی برای همه برنامه های تلویزیونی است موفق شدم بخشی از یک فیلم سینمایی ایران را ببینم و امشب هم بخش هایی از سریال موسوم به “شب های برره” ( از موقعی که ابطحی در باره اش نوشت به دیدنش علاقه مند شده بودم!) استفاده از این سایت شدیدا توصیه می شود بویژه به ایرانیان خارج ازایران.
یک ملاحظه هم در باره این خواب برره ای. موضوع این برنامه که من دیدم در باره عشق بود. به یاد آوردم که زمانی عشق در ایران ممنوع بود. خب حالا البته سیاست فرهنگی رسمی عوض شده است و عشق عشق می کند. سینما پر شده از عشق. تلویزیون و ترانه ها هم. و خیلی چیزهای دیگر. اما چرا همیشه دیر؟
زمانی که باید عشق روایی می داشت نداشت. تا نوبت عاشقی رسید. حالا که جامعه از عشق گذشته و به سکس فارغ از عشق گراییده سیاست گذاران که دیده اند قافیه را باخته اند به عشق رو کرده اند. اما دیر است. امروز رسما بحث سکس و فلسفه است. فردا سکس بدون فلسفه خواهد آمد. شاید هم آمده است. روزگاری عشق را محاکمه می کردند و می بایددر پستو نهانش می کردی. حالا عشق آزاد است و سکس را در پستو نهان می کنند. جمهوری ما با سکس چه خواهد کرد؟ جمهوری ما قدم به قدم تمام صحنه های معنویت را واگذار کرده است. سرنوشتی ندارد جز مادیت تمام در همه ابعاد. اما مادیت بدون معنویت چگونه چیزی خواهد بود. اگر هنوز کسی آنجا هست بهتر است به این فکر کند. فردا دیر خواهد بود. اما اگر کسی همیشه دیر بوده است چگونه این بار دیر نخواهد ماند؟
* لینک آرشیو دیجیتال و خبر اعتراض به ادامه خودداری از پخش تصویر ساز از راه دو در دو و هفتان – سپاس از این دو سایت که دارند به ابزار خوبی برای مطالعه و جستجو در فرهنگ ایرانی تبدیل می شوند.