لوگو از دانیال کشانی

تخلیه – تخریب – صلح

عکسهایی که در مورد تخلیه غزه در رسانه های خبری امریکا این روزها می بینیم واقعاً دلخراشند. دل کندن از خانه هیچوقت آسان نیست و شارون این را به خوبی می داند. شارون، قصاب صبرا و شتیلا، می داند که رسانه های خبری چگونه در این رژیم ارائه فاقد حافظه تاریخی، اشغالگران اسرائیلی در غزه را قربانی جلوه می دهند و فلسطینی هایی که سالها اجازه نزدیک شدن به خانه هایشان را نداشته اند را بی رحم نشان میدهند.

شارون اعلام کرده که این برنامه تخلیه آخرین تلاش اسرائیل برای صلح است، گویی که چنین بحرانی به صلح کمک خواهد کرد! شارون می داند که این صلح نیست. این حرکتی است به سوی جدایی بیشتر. به سوی خشونت بیشتر. دیوار جدا کننده اسرائیل و فلسطین همچنان ساخته می شود.

این نمایش تخلیه، برنامه صلح نیست. برنامه ایست برای ناممکن کردن صلح. حیله ایست برای مشروعیت بخشیدن به خشونت اسرائیل که به دلیل بحران تخلیه شدیدتر هم خواهد شد.

با وجود همدردی برای مردمی که باید به زور محل سکونتشان را ترک کنند، نمی توانم این را فراموش کنم که محل سکونتشان را به زور از فلسطینی ها گرفته اند. که هیچکس عکسهای بی خانمان شدن فلسطینی ها را در رسانه های امریکایی ندید. که صلح در فلسطین و اسرائیل با جداسازی حاصل نمی شود. که تا وقتی که فلسطینی ها که زندانیانی در بزرگترین زندان دنیا هستند، حق زندگی و سفر مثل هر شهروند اسرائیلی را نداشته باشند، صلح ممکن نیست. که بسیاری از افراطیان مناطق اشغالی به بچه های فلسطینی که در راه مدرسه باید از نزدیکی این مناطق که روزی خانه آنها بوده بگذرند، سنگ پرتاب کرده اند و می کنند. که تصویر رسانه های آمریکایی از بچه های فلسطین، مثل این عکسهای تخلیه، آنها را قربانی نشان نمی دهد، بلکه از آنها در هر سنی دیو می سازد.

از: فرنگوپولیس

نیز:
خروج از نوار غزه در ایران بازتاب چندانی نداشت
احمد زیدآبادی: افراطی ها همیشه قربانی می شوند

مطالب دیگر

استاد فلک دولتمند خال

به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و

افسانه هر ملیت یک دولت

صداهای قومیت‌گرایانه در ماه‌های اخیر بیشتر از همیشه شنیده می‌شود؛ صداهایی که رسانه‌ها و سیاست‌های معینی آن را بازتاب می‌دهند و طنین اغراق‌آمیزی به آن