از جهان بی نهایت تا حیاط مدرسه افغان

به داریوش ملکوتی که تازگی ها به مقام سلطانی بسنده کرده و ملک بر ملکوت برگزیده گفته بودم که فکری باید کرد از برای یک سبد روزانه لینک که اگر آدم مطلب جالب و تازه ای می بیند آنرا از طریق لینک دادن معرفی کند به دیگران. کار خوبی که خوابگرد و آدم و حوا و هودر هم می کنند. هنوز در میان گرفتاریها به آن نرسیده. اما حال که لینک مطلب بهنود را گذاشتم خوب است به دو مطلب دیگر هم اشاره کنم. یکی شمار بیشمار ستارگان که در بی بی سی آمده بود و خیلی خواندنی و خیال انگیز است و دیگری در باب آموزش کودکان افغان باز هم در بی بی سی که دعوای انتخاب است بین نان امروز و درس فردا: تغذیه رایگان یا ساختن مدرسه. آدم وقتی آن قیافه های معصوم بچگان را می بیند که به شوق درس و جمع همسال آمده اند ولی روی زمین خشک و خالی نشسته اند که مثلا کلاس است حیران می ماند. سرنا را از سر گشاد زدن هم یعنی همین که برنامه جهانی غذا می خواهد ۹۷ میلیون دلار خرج کند تا این پابرهنگان معصوم روزی صد گرم بیسکویت بخورند اما کاری نمی کند که آنها تا زمستان نرسیده سرپناه گرمی به عنوان کلاس درس داشته باشند.
آدم بدگمان می شود که نکند شرکتهایی که می خواهند بیسکویت این طرح را تامین کنند ترجیح می دهند که پول به جیب آنها برود تا صرف ساختن مدرسه شود و به کارگر و معمار افغان داده شود. حتی اگر بگوییم که برنامه جهانی غذا را به مدرسه ساختن چکار باز این سوال باقی است که برادر چرا به جای بیسکویت پول را صرف نان پزی محلی نمی کنی که هم ارزانتر است و شکم یرکن تر و هم رونقی به کسب و کار زنان خانه است که نان پختن بچه هایشان را انجام می دهند.