جنبش واقعی جایی است که هنر می جوشد. جایی که هنرمند با مردم اش پیوند می خورد. و این ترانه زیبا با یاد یکی از بهترین آوازخوانان ایران با شعری تازه در باره زن و زندگی و آزادی – جنبشی که نشان می دهد آینده ما کجا ست. با کرنش و ستایش به پیشگاه هنرمند بزرگ ایران گوگوش و شاعر مردمی شهیار قنبری و موسیقی درخشان اسفندیار منفردزاده.
فضای سیاسی شبیه سال ۵۷ است. ولی مولفه هایی که ممکن است از آن کارسازی و کارگشایی بخواهند یکسان نیست. فضا شبیه سال ۵۷ است
هر چه می گذرد می بینیم شکاف بین ملت و روحانیت معظم بیشتر می شود. طوری که دیگر رفوشدنی نیست. راه ما سوا ست. داریم
در میان افسانه های سیاست در دوران مدرن کمتر افسانه ای به جذابیت و فراگیری و ویرانگری «خلقی شدن» است. تجربه های انقلابی قرن بیستم