جهانشاه جاوید آدمی دوست داشتنی است. من او را جدی ترین و به اعتباری برجسته ترین روزنامه نگار ایرانی در وب می دانم. یک تنه کاری می کند که معمولا یک تیم انجام می دهد. به جدیت و پشتکار و سرسختی او در عین صمیمیت فوق العاده اش ایمان دارم و سخت احترام می گذارم. زنی هم دارد که مثل خودش شاد و صمیمی و زندگی خواه است و دانا. یک جفت عالی. این یادداشت را به مناسبت فرم جدید ایرانیان دات کام می نویسم. بزرگترین و فعال ترین مجله ایرانی در وب به انگلیسی ( و گاه فارسی!). این فرم جدید مدرن تر و دلبازتر و چشمنوازتر است. امیدوارم قابل جستجو در گوگل هم شده باشد (هنوز چک نکرده ام). کاش جهانشاه ضمن درآوردن ایرانیان دات کام وبلاگی هم راه می انداخت تا از خودش و شیرینکاری هایش و دید طنزآلودش بیشتر با خبر می شدیم. جای این وبلاگ می تواند گوشه ای از همان ایرانیان دات کام باشد. می تواند حتی یک وبلاگ گروهی باشد از نویسندگان دایمی ایرانیان. گرچه من به همان فردی اش هم راضی ام! (عکس: از مجموعه پیاده روی در ساحل اقیانوس ، ایرانیان)
استاد فلک دولتمند خال
به لایق شیرعلی خیلی علاقه داشت. در شعر مولوی غرق بود. به نازکی های زندگی مردم خود سخت آگاه بود. گرفتارش بود. میان جنگ و
۱۴۰۲-۱۱-۳۰